مي رسد اينک بهار.

.

اي دل من گرچه در اين روزگار

جامه رنگين نميپوشي به کام

باده رنگين نميبيني به جام

نقل و سبزه در ميان سفره نيست

جامت از آن مي که مي بايد تهي ست

اي دريغ از تو اگر چون گل نرقصي با نسيم

اي دريغ از من اگر مستم نسازد آفتاب

اي دريغ از ما اگر کامي نگيريم از بهار

گر نکوبي شيشه غم را به سنگ 

هفت رنگش ميشود هفتاد رنگ

اللهم عجل لوليک الفرج.

چقدر دلم ميگيره از ديدن تصاوير حرم خالي. 

اميدوارم روزهاي بهتري پيش رو داشته باشيم و نهايت استفاده رو ازين حبس خانگي ببريم که خوبي هايي هم داره در کنار دلگيري ها. 

لذت بردن از لحظه هامون تا حدود زيادي به خودمون هم بستگي داره. بايد فرصت ها رو کشف کنيم

با آرزوي سالي خوب