پس از سالها.

قطعي تلگرام و اينستاگرام باعث شد يه سري به اينجا بزنيم به ياد گذشته.

خاطراتي که با جزيياتش نوشتم الان برام تازگي داره چرا که فقط کليات توي ذهنم مونده. 

فکر ميکنم اگر دوباره شروع کنم به خاطره نويسي سالها بعد همينقدر لااقل براي خودم جذاب باشه. 

اصلا چرا توي وبلاگ من نبايد اشاره اي شده باشه به قشنگ ترين روز زندگيم که شنيدن صداي قلب دخترکم بود.

گاهي دوست دارم اينجا رو بروزرساني کنم که چندين سال از سالهاي جوانيم توش سپري شده ولي واقعا کي مياد ديگه به اينجا سر بزنه؟ جز معدود دوستان مثل خودم احساساتي و خاطره باز که سالي دوسه بار بيايم. 

و البته که اکثرتون رو توي تلگرام و اينستا پيدا کردم :) بيايم اينجا اختيارش بيشتر دست خودمونه تا پيجاي اينستامون که وقت و بي وقت ميندازنمون بيرون